Προς τον Δ/ντή, τους δασκάλους και τους μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου Διδυμοτείχου
Μικρό παραμύθι για ευχαριστώ!
Μια φορά κι έναν καιρό, που δεν απέχει πολύ από το σήμερα, ήμασταν εσείς κι εγώ. Δάσκαλοι και μαθητές εσείς του 2ου Δημοτικού Σχολείου Διδυμοτείχου. Συγγραφέας εγώ, στα μακρινά σας Χανιά κι ας είχα γεννηθεί και μεγαλώσει πολύ κοντά σας...
Εσείς κι εγώ δεν γνωριζόμασταν. Πώς θα μπορούσε άλλωστε! Κάμποι, βουνά, θάλασσες, ατέλειωτα χιλιόμετρα ανάμεσά μας. Κι όμως κάτι κοινό, η αγάπη μας για τα βιβλία, μας έδενε. Κι ας μη το ξέραμε. Κι η αγάπη, όπως λέει και το δημοτικό μας τραγούδι "κάστρα καταλεί και πύργους ρίχνει κάτω". Πιστεύω πως τούτη η αγάπη μας κατάφερε να μας φέρει κοντά!!!
Όταν έμαθα από τον Δ/ντή σας πως δουλεύατε τα βιβλία μου και πως θα αφιερώνατε την γιορτή σας για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδικού Βιβλίου, είπα αυτό δεν το χάνω με τίποτα! Κι άρχισα να πλάθω με τη φαντασία μου το αντάμωμά μας! Να ονειρεύομαι στον ύπνο και στον...ξύπνιο μου την συνάντησή μας...
Μα όσα φαντάστηκα κι όσα ονειρεύτηκα πριν σας συναντήσω, αποδείχτηκαν μικρά κι ασήμαντα μπροστά στην πραγματικότητα! Μια πραγματικότητα, αληθινό παραμύθι! Πλημμυρισμένη με χρώματα, αρώματα και μουσικές. Ζυμωμένη "με λογισμό και μ' όνειρο", με αγάπη και φιλοξενία.
Είναι μέρες που γύρισα στα Χανιά. Είναι μέρες που προσπαθώ να καταλαγιάσω την αληθινή χαρά και τη γνήσια συγκίνηση που μου χαρίσατε και να αποτυπώσω στο χαρτί τις ευχαριστίες μου. Δεν μου είναι μπορετό. Απλά, θέλω να ξέρετε πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα κρατώ στην καρδιά και στο μυαλό μου τα πρόσωπα και τα χαμόγελά σας κι όλα όσα έζησα κι ένιωσα κοντά σας.
Καλοί μου φίλοι, μικροί και μεγάλοι, σας ευχαριστώ πολύ για όλα! Να είστε όλοι καλά! Καλή πρόοδο σε όλους! Καλή Ανάσταση, σε μαθητές και γονείς. Στον Δ/ντή και τους δασκάλους με τις οικογένειές τους.
ΥΓ:Τούτο το παραμύθι θα μπορούσε να τελειώνει κάπως έτσι: Τώρα πια εσείς κι εγώ γνωριζόμαστε και χαιρόμαστε πολύ γι αυτό!
Αλλά μπορεί και να μην έχει τελειωμό το παραμύθι μας! Στο χέρι μας είναι! Τι σόι παραμυθάδες είμαστε! Μπορεί να το συνεχίσουμε όταν ξαναβρεθούμε! Μακάρι! Και τότε, φτου κι απ' την αρχή! Χαρά, συγκίνηση, ατέλειωτη αγάπη! Γεια-χαρά σε όλους! Μικρούς και μεγάλους! Και να με θυμάστε πότε-πότε,εεε... Ευδοκία.
Τελευταία Ενημέρωση (Τετάρτη, 15 Μάιος 2013 18:08)